ÇIRPINIŞ

bilinmezyazar_
?
İnsancıklardan uzakta, küçük bir odada...
Sana bakan bir pencerem olsa keşke...
Özlediğim de açsam, görsem yüzünü.
Cenneti hatırlatsa yine o gözlerin...
O elâ gözlerine bakıp kendimi görsem...
Hissetsem yine seni.
Dinlesem yine gözlerini..
Yoksun ama artık...
Dokunduğun heryerimi bırakıp gittin...
Sensiz hep eksik bi yanım,
Varlığından bile haberim olmayan
heryerim işte...
Duygularımı mı alıp gittin yoksa...
Devam edemiyorum sensiz...
Herkes bir şeylerin derdinde, koşturuyorlar biryerlere. Bense yürüyorum yavaşça...
Görüyorum, duyuyorum ama konuşamıyorum...
İzliyorum öyle sessizce...
Hani bana dokunsalar konuşcam, anlatcam herkese ama farketmiyorlar bile...
Sessizce geçiyorlar önümden...
Uzaktan yaşıyorum hayatı...
Kalabalıktan kaçıyorum, çıtım çıkmıyor, ses etmiyorum hiç...
Öyle doldum ki bir konuşsam hiç susmam birdaha...
Tüm boşlukların dolacak gibi
İyileşeceğim sanki.
Döksem içimdekileri…
Öyle bağıra çağıra, haykıra haykıra
Ölmüş birinin sesi duyulur diye korkuyorum.
Tükendiğimi öğrenirler diye korkuyorum...
Farkedilmekten korkuyorum...
Sonra vazgeçiyorum
yine kaçıyorum insanlardan...
Biri var içimde, dışarı çıkmak isteyen
Bense onu öldürmek...
Sonumun başlangıcını yaşamak mı ?
Sonucu bilerek yaşamak mı ?
Hangisi zor bilmiyorum...