Bilmiyorum...
Neden hep kırik camlardan bakardı benim çocukluğum?
Neden karanlık evlerden başlardım aksamlara.
Soğuk odalarda sıcacık yürekleri hissedemeden büyüdüm anne.
Neden?
Ekmeğine katık diye tuzlu gözyaşlarını akıtanlardan olmak mıydı payımıza düşen nimet.
Şükrümüz mü yarımdı yoksa anne?
Yoksa bizler mi ağır gelmistik bünyesine dünyanın?