CÜMLELERİNİZ

"Unutamayacağım tek şey senin o bakışlarındır " demişti bana yıllar önce. O aşkını ilan etmenin bin bir türlü yolunu arıyordu,ben durmadan kaçıyordum. Bir kıza aşık oldum ama söyleyemiyorum demişti, ben de "kim bu şanslı kız " demiştim,bilmiyormuş gibi. "Çok güzel,esmer tenli,gülünce gözleri parlıyor " diye cevap vermişti. Kaç kere okumuştum o mesajı hatırlamıyorum. Onun sayesinde sevmiştim kendimi. Kendimi sevmeme vesile olmasına aşık olmuştum. Sonra ne bileyim işte,çok güzel bakıyordu bana,öyle ki sanki dünyanın en değerli mücevherine bakar gibi. Babası tarafından bulunduğu yerde aşağılanan bir kız için,bunların neler ifade ettiğini tahmin bile edemezsiniz. Sonra bir gün evlenme teklifi etti bana. Hiç bir şey umurumda değildi,ne olursa olsun aşkımın arkasında duracaktım. Annemi,babamı herkesi aldım karşıma,hazırım ben gel dedim. Hazır değilmiş evliliğe. Demek pişman oldu,demek bakışlarım evlenecek kadar aşık edememişti onu bana. "Gel açıklayacağım sana durumu " dedi. Gittim. Tıpkı bir geri zekalı gibi,trafik ışıklarında para dilenen dilenciler gibi aşk dilenmeye gittim. "Sen beni eşşek gibi seviyorsun,asla unutamazsın " dedi.... Hiç bir şey demedim. Haklıydı o zamanlar çünkü. O zamanlar aşıktım çünkü. O zamanlar çok sevince her şey halloluyor sanıyordum çünkü. Ne var canım,unutamazsam intihar ederim ben de dedim. Çokta şey yani. Edemedim. Afilli sözlere gerek yok,yemedi. Oysa Nursen Yıldırım'ın dediği gibi "İntiharlar biriktirdim " hayallerimde. Kaç yıl geçti üstünden,üzerime hangi ölümün daha çok yakışacağına karar veremedim. Gerekte kalmadı zaten. Ondan daha reel intihar sebeplerim var şimdi. Hâlâ yemiyor. Zaman herşeyi geçiriyor derler ya,işte bu söze çokta ön yargılı yaklaşmayın. Evet geçti. " Aşk acısıyla nasıl baş edilir" konulu onlarca kitaptan,binlerce küfürden,birbirinden yaratıcı onlarca bedduadan sonra geçti. Eski,iyi arkadaşlar kategorisine eklendi. Fakat ben hâlâ sevemiyorum kendimi. Onunla sevmiş,o gidince yeniden nefret etmiştim. Tek bir cümle bir insanın hayatı olabiliyor,ya da hayatına mâl olabiliyor. Hissetmeden söylenen her kelime,peşinde büyük veballer getiriyor. Cümleleriniz,bir insanı cennete de sokabiliyor,cehennem azabını haltta ettirebiliyor. O geçti geçmesine de,ben hâlâ,zaman zaman bakarım aynada gözlerime. Gerçekten,gülerken parlıyor mu diye...