Gittiğin gün kansız, acımasız bir ihtilalin
Demir kelepçeli zamanlarından kaçıp
Sen diye ipsiz uçurumlara sığındım.
Yokluğunda kimi zaman bir çocuk gibi
Koynunda ağladım,
Kirpiklerinden ıslak yağmurlara kaçtım
Sensizlikte her gece
Arsız fırtınalarına göğüs gerdim.
Esrarkeş yangınları sen diye koynuma alıp
Yüreğimde közledim
Yalnızlığının ıslak çığlıklarını
Evet, gittiğin gün sen kokan kelimelerim
Çıplak kaldı dudaklarımda
Yüreğim gözyaşına asılı kaldı göz kapaklarımda.
Ama hiç bir zaman boynumu bükmedim
Yokluğuna pes etmedim
Sensizlikte kıyılarıma vuran
Hasret dalgalarına
Direndim, savaştım yalnızlığımla
Pes asla etmedim çünkü aşık/tım.