D-S-O-E MUTLULUĞUN FORMÜLÜ

Tamam,kabul ediyorum bu başlığı Barış Özcan'ın videosundan çaldım. ☺️ Ama üzerine düşündüğüm ve bu videonun beni sürüklediği düşüncelerin sonunda fikirlerimi size sunmak için yine Barış Özcan'ın başlığından daha uygun bir başlık bulamadım. Bunun yanı sıra benim olmayan hiç bir fikri,düşünceyi,araştırmayı isim ve kaynak göstermeden benimmiş gibi ifade etmek en kaçındığım durumdur. Dolayısıyla mutlulukla ilgili bu videoyu izlemenizi tavsiye ederek açıklamama başlayabilirim sanırım. Neyse seninle ilgili bu kadar gereksiz detaya ne gerek vardı diye düşünmekte haklısınız ?.

-Dopamin( ödül arar)
-Oksitoksin(sosyal ilişkileri düzenler)
-Seratonin(saygı görmek ister. Aslında buna mutluluk hormonu da diyorlar,hani çikolata yediğimizde ya da aşık olduğumuzda salgılanan hormon)
-Endorfin(fiziksel acıyı görmezden gelir)

Valla ben Barış Özcan'ın yalancısıyım, o da muhtemelen bilim insanlarının. Aslında vidonun içeriği bu hormonların açıklanmasından ve başlıktan biraz daha farklı. Maymunlar üzerinde yapılan deneylerden insanların mutluluğa dair standartlarını nasıl ve hangi koşullar sonucunda neye göre şekillendirdiğinden bahsediyor. Genel anlamda mutlu bir insan olmama rağmen bu konudaki araştırmalar benim hep ilgimi çekmiştir. Kendime yalan söylüyor olabilir miyim acaba☺️☺️. Yapılan çalışmalar insanların özellikle maddi anlamda belli bir refah seviyesine geldiklerinde artık ilk zamanlardaki mutluluğu yakalayamadıklarını gösteriyor. Bunu yine videoda müzik deneyiyle açıkladığı öngörülebilirlik olarak yorumluyorum. Ancak aynı deneyde hiç bilmediğimiz ve notalarını bir türlü tahmin edemediğimiz müziklerden (dolayısıyla durumlardan) kaçtığımızı da söylüyor.

Yani burada şunu söyleyebiliriz sanırım,öncelikle hayatta kalmak için gereken ihtiyaçlarımız ve daha sonra sırasıyla sosyal ilişkiler,değer görme,kendini ispatlama gibi her insanın gereksindiği durumları bir yere kadar öngörebilmek ve bir düzen oturtmak mutlu olmamızda ciddi bir koşul. Ancak benim sorduğum soru şu mutlu olmayı sonuç olarak mı arzuluyoruz yoksa süreçten mutlu olmayı biliyor muyuz? Öngörülebilirliğin sınırlarından yola çıkacak olursak konfor alanımızı her anlamda zorlamanın bizi mutlu etmesinin olası olduğunu söyleyebiliriz sanırım. Örneğin konusuna aşina olmadığımız kitabı okunacaklar listemizin en sonuna atarken,biraz beynimizi zorlayıp o bilgileri anlamaya başladığımızda sevinçten dans etmemiz gibi. (Şekil A.??). Ya da konusuna artık yeterince hakim olduğumuz ve bizi şaşırtacak hiç bir durumun kalmadığı bir kitap türünden sıkıldığımız gibi. Ya da hedefler ve planlar yapmayan insanların daha huzurlu ve mutlu olması gibi. Yani konfor alanını zorlamamızın bizi geliştirmesinin yanı sıra mutlu ettiğini de söyleyebiliriz sanırım.

Ancak bana sorarsanız mutluluk için bahsettiğimiz bu şartların ve durumların dışında mutlu olmak hayattaki tek odak noktamız olmamalı. Çünkü evrende odaklanacak,anlayacak,öğrenecek o kadar çok durum var ki,bunlar için çabaladığımızda mutluluk zaten gelecektir. Aksi takdirde google'dan sürekli mutlu olmanın yollarını aramak, tek odağımız mutluluk olacağı için bizi daha da mutsuz edecektir.

Hepinize bol odaklı ve sorgulamalı bir hayat diliyorum ?.