Daha Nice Söz Edeyim Sana,
Özlemim Darım

Bilmezsin kalbindeki mührü,
Göremezsin hissettiğin boşluğu.
Duymazsın ezelden gelen hasreti.
Yağıyor içime kum misâli birikintiler,
Her seferden döndüğünde seni özler.

Kalk!
Uyan, seher vakti uykundan.
Ben geldim.
Sarmaşık gibi sarmaya geldim.
Aç kollarını, tutmaya geldim.

Bir karanfilim ben.
Senin batağında açmaya geldim.
Güz yağmuruyum,
Sana, senin için dökülmeye geldim.

Prenses misâli derîn derîn gözlerine bakarken,
Sonsuzlukta uyumaya geldim.
Açma dersen bükerim boynumu,
İçime kapanır yapraklarım,
Gün ışığına çıkmaz yârınlarım.

Ben sensiz bir çöl dikeniyim.
Yaşayabilirim ama çiçek vermez bedenim.
İncitmeden söyle, neredesin Havsa'm!
Kalbim kara mühür,
Sen çözersen akacak,
Sen yoksan yok olacak.

Ah Havsa'm!
Üryan geldim sana giderim düşlerce.
Benim ölmemeye fermânım mı var?
Senin gelmeni beklerim.
Azrâil kapımda canımı ister,
Benim sensiz ölmeye dermânım mı var?

Hasretim boynumda bir askı.
Askıdan kürek kemiklerim hançer.
Sana kavuşamadım bu yaradan,
Bakakaldım kervan ardından.

Zehîr ettiler yediğimiz şekerleri,
Benim can vermeye dermânım mı var?
Ah be Havsa'm!
Dünyanın hesâbını benden isterler.
Döktüğüm kandan suâl ederler.
Benim ipek yüklü kervânım mı var?
Sensiz geçirdiğim ölümüm mü var?

Aman Havsa'm!
Yangından körüklü hârım.
Daha nice söz edeyim sana, özlemim darım.
Anlar mısın, bilmem.
Sorar mısın beni, bilmem.
Ya peki bir gün sende hayâlini sever misin?
Benim seni sevdiğim gibi.
Özlemim koynumda sen gibi.

Bizden helal isterler gözü yaşlı yetimler.
Benim sensiz derdim mi var?
Şu denli yara ne denli anlatılır artık,
Çığlıklar koptu bu bağrımdan,
Sana süzülerek âh-u zârından.
Harâmi eyledin bu gönül taşından.

Şimdi nasıl anlatayım,
Bu dağlı ormandan.
Gel yaprakların ardından,
Daha nasıl anlatayım...
Daha nasıl...