Daldan Dala İç Sesimle Muhabbet

Baktım yine kendimle sohbetim derya deniz oluyor yazalım bakalım dedim :) Bildiğim ama yine de yaşayarak deneyimlemenin daha değerli olduğu bir ders daha ''İnsan haddinden fazla önemsediği her şeyin malubu oluyor .''
Yakın zamanda KPSS sonuçları açıklandı malumunuz:) Bu sınava ilk hazırlandığımda sanki hayatımın en önemli meselesiydi.Mesele ne olursa olsun alt metinde önceliğim bu sınavdı. Sınavdan çıkınca bu satırları yazmışım o gün.

Bu satırlardan fazlası da var elbet; o dönem benden evlilik üzerine cevap bekleyen erkek arkadaşımla aslında çok rahat halledilebilecek bir meseleyi bahane edip bitirme kararı almıştım mesela. Sınav aralığı oluru olmazı bir de gönül işleriyle güya kendimi yıpratmamak adına kaçmıştım. Kendimce sınavdan sonra konuşur hallederdim. Ne kadar bencilce istekler ve bunu yaparken karşı tarafa asıl sebebi açıklama zahmetinde de bulunmamam işin ekstrası ...
Neyse o çok önemsediğim sınav çok önemsediğim için olmadı. Bilmediğimden ya da bilgi eksiğim olduğundan değil... Gerçekten o süreçte gezmeyi, eğlenmeyi, gülmeyi, üzülmeyi bile kendime çok görmüştüm . Günün sonunda ertelediğim hiç bir duygudan kaçamayacağımı bir şekilde hepsiyle yüzleşmem gerektiğini sokak kedisinin karşısında ağlamaya başladığımda anlamıştım.
Bu yıl yine girdim o sınava , tabi bu süreçte hayatımda bir çok şey değişti.En büyük değişim de duygularımı ertelemeyi ya da yok saymayı bırakmam oldu sanırım. O dönem evlenmeyi düşündüğümüz kişiyle yollarımız zaten o dönem ayrılmıştı. Hatta o evlenmişti. Bu yıl intihar ettiğini öğrendim. Konunun benle herhangi bir alakası olmadığını düşünsem de kalben tanıdığım birinin bu şekilde gitmesi üzdü açıkçası. Tabi kendi güncel hayatımda da kah güldüm kah ağladım. Bazı geceler uyuyamadım. Hatta 5 dakika önce dans edip sonra bir köşede sessiz sessiz ağladığım zamanlar da çok oldu . Kısaca delilik ile velilik arasındaki eşiği atlayıp ''Delidir ne yapsa yeridir.'' tarafına geçtim sanırım . Arkadaşlarımla , ailemle , işimle ilgili de problemlerim oldu. Ama eskisinden farklı yaptığım belki de en etkili şey her duyguyu iliklerime kadar yaşadım. Ne ben görmezden geldim. Ne de görmezden gelinmesine müsade ettim. Öyle hissettiğim için utanmadım ya da kendimi suçlamadım. Sadece öyle hissettim. Sınavım var deyip hayatı ve duygularımı ertelemedim. Çünkü mükemmel olmak zorunda değilim , elimden gelen ve içimden gelen ölçüde yaşamak benim için doğru olan sanki. Ve asıl yetenek hepsini bir arada idare edebilmekte yatıyor. Sınava da son iki ay sabahları 2 saatimi ayırdım sadece . Gerektiği ve elimden geldiği kadar. Ha bir de daha önceki senelerde ful ya da fule yakın yaptığım dersler olsa da zaman yönetimini beceremediğimden sonuç yüz güldürmeye yetmiyordu. Bu kez herhangi bir derste çok iyi olmam bana kazandırmayacak ; hepsi ortalama olsun elimden gelen olsun ama totalde iyi olsun dedim . Yapabileceğim soruları geçtim mesela ya da bildiğim halde o an dalgınlıkla yanlış yaptığım sorular da oldu. Ama sınavdan sonra sakince kendime sarılarak ben elimden geleni yaptım olanda da olmayanda da var bir hikmet dedim. Kısaca hayatımı ertelemedim, bir yıl kaybetmedim takvimden, önemsedim ve neye ihtiyacım varsa ona çalıştım. Olmadığında kendime kızmak yerine neden olmadığının cevabını aradım ve totalde çok şükür sonuç yüzümü güldürmeye yetti.
Konu sınav gibi dursa da hayat da bir sınav ve hayatın içinde neyi haddinden fazla önemsediysem o şey hep ellerimden kayıp gitti. Darısı malubu olduğum diğer konuların başına:) Bakalım hayat neler planlıyor , neler öğretecek ...