Deforme hiçlikler

Olan oldu. Olanlar "olduğu kadar değerli." Valsler kadar değerli. Değişen zaman değil, biziz. Zaman değişmeyi istemediğinden kendi değişimimiz etkilemesin yokluğumuzdakini. Var olmamız varoluşumuz kadar değerliydi. Anımsıyorum: "Anakaraya çıkan ada/Denizde bıraktığın boşluğu şimdi ne doldurabilir?" Boşluğun bile güzel. Baktığın gibi göğe. Olduğunuz yol kelebekler gibiydi. Beni gören göz beni ne engel ne de kalbe dolan şarap misali görsün. Ben ki pespaye bir feyim. Duyguları, yanlışları ve doğruları olan. Onur ve şeref duydum kalbimizden. Kendiliğinden var mı ki sizsizliğim. Ah, şu içindeki hissizliğim. Ateşli yanılsamalarım için de içsizliğim ve içinden hiçsizliğim... Daha da anlatmaya ne hacet.