Çoğunluğa uyuyor , çoğunlukla uyuyoruz aslında .
Aşırı midesiz sevgiler geciyor icimize değmeden..
Dokunduğumuz kadar sevebilecek düzeyde , Tüm sınırları somut kabul ediyoruz .
Oysa ruhu vardır insanın .
Taleplerini kulak ardi edip, bir uçurum kenarina bıraktıgi cogu zaman.
Sonrasinda olusan boşluğun bile , şifasını bilmeden arayışlara düştüğü.
Boşverilmis ruhların , başka hayatlarda eşini araması ,
Bulunca insanin kendinden utanacak hale gelmis olmasi ne büyük kahır.
Aldata aldata kendini , aglata ağlata hatta
İnsanin aşka inancinin bitmesi
Inancı nesnel kabul etmesi
Yırtik bir yüregin kıvrımlarından taşması yoksunluğun, ne fena
Gerçeklere sırt döneriz biz
Yarattığımız çirkin dünyanin , çirkinkinliğinden gem vurup ,
Kendimiz hariç herkesi suçlaya suçlaya
Fikri başka zikri saçma yollar tutarız.
Birbirine muhtaç hayatlar içinde esenlikle kaybolacagiz
Kimse yakamizdan tutup sarsmayacak
Gozlerimizin rengi karişmdan birbirine
Gecip gidecegiz devasa okyanustan.
Çoğunlukla , çoklukla mucadele etmeye Çoğumuzun gücü yetmeyecek.
Batacak o kayık dibe
Biz ; yüreklere ..