Deniz Kenarında Huzur

Deniz kenarında yapılan bütün aktiviteler, insana derinden rahatlama ve huzur veriyor. Diyelim ki bir şeye çok üzüldünüz, iş hayatınızda ters giden şeyler oldu, aşk acısı çekiyorsunuz, sınavınız kötü geçti veya kendinizi yorgun hissediyorsunuz. Şu an bu gibi durumları yaşıyorsanız hiç durmayın. Nerede olursanız olun, müsait bir zaman dilimi yarattığınız anda kendinizi deniz kenarına atın. Ama bir şartla, sadece kendinizle ve kendi benliğinizle baş başa olun. Eğer bir arkadaşınızla veya bir yakınınızla giderseniz o işten bir cacık olmaz. Tamam kabul ediyorum, arkadaşlarımızla eğlenceli zamanlar yaşıyoruz ama bazen yalnız kalmamız kendi ruh sağlığımızı iyileştirmemiz için daha iyi olacaktır. Arkadaşınızla kafa dağıtmak için de gidebilirsiniz tabi ama bu geçici bir çözüm yolu olacaktır. Eve gelişinizden 1 saat sonra yine kendi dertlerinizde boğulmaya başlayacaksınız. Şimdi diyeceksiniz ki "deli gibi kendi kendimize ne yapabiliriz ki deniz kenarında." Mesela bir banka oturup, elinize kitabınızı alıp, kulaklığınızı takıp, sevdiğiniz bir müziği açtıktan sonra 1-2 saat kitap okuyun. (Bu olayı denedim, ne dert kalıyor ne tasa. En etkilisi.) Sadece müzik dinleyerek deniz kenarında da yürüyebilirsiniz. Daha sayacak çok etkinlik vardır ama benim bu şeyleri size saymam gerçekten boş olacak. Çünkü siz kendinizi en iyi tanıyan insansınız, böyle bir yerde nasıl bir şey yapabileceğinizi elbette ki bulacaksınızdır. Mesela ben birinin tavsiyesiyle deniz kenarına kitap okumaya gitmedim, kendime bunun ne derece iyi geleceğini kendimi tanıyarak tahmin ettim ve denedim. Sonuçları da gerçekten güzel oldu. Kendimi çok huzurlu ve sakin hissettim. İnanın ne kadar büyük derdiniz olursa olsun, denizin sakinleştirici etkisi size yetiyor. Aslında bir nevi doğanın bize hediye ettiği ücretsiz terapi gibi bir şey. Bir psikoloğa gidip derdimizi anlattığımızda yapacağı tek şey ilaç vermek olacaktır. Üstüne boşu boşuna para vermiş olacağız. Kendimizi bir insana teslim etmek yerine doğanın bize sunduğu nimetlere teslim ettiğimizde, hayat kalitemiz artmaya başlıyor. Kendi bütünlüğümüzü daha rahat bulmaya başlıyoruz. Kendi kendimizi daha rahat iyileştiriyoruz. Bütün acılarımızı, dertlerimizi, sorunlarımızı denize döktüğümüzde, ağzımızdan dökülen her bir söz sudan ibaret olmaya başlıyor. İnsanlara derdimizi anlatmakla maalesef ki bir yere varamıyoruz. Tam aksine derdimizi anlattığımız kişi kendi derdini anlatmaya başlayınca "ne alaka ya. Ben sana derdimi anlatıyorum. Sen gelmişsin benim derdimi kendi derdinle kıyaslıyorsun." diyoruz. Ama içimizden diyoruz tabi ki. Onlar bizi ne kadar anlamıyor veya böyle davranıyor olsa bile kırıcı olamıyoruz.
Mesela ben ne zaman birine derdimi anlatsam. Pek belli etmesem de pişman oluyorum. Çünkü bir sorunumu anlatmaya başladığım an, karşımdaki insan ne kadar yakınım olursa olsun beni anladığını düşünüyor ama aslında anlamıyor. Zaten ben kendimle ilgili bir şeyi anlattığımda, o insan hemen olayı kendine çevirirse beni nasıl anlayabilir ki. Tamam, denize anlattığımızda bize bir cevap vermiyor olabilir. "Ben senin derdini dinliyorum. Her zaman anlat, dinlerim." demiyor da olabilir, ama emin olun "seni anlıyorum" diyen birine anlatmaktansa, sessiz denize anlatmak daha iyi oluyor. Siz de benim gibi ikisini yan yana getirip kıyasladığınızda, ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınızdır.

Bir deniz kenarında, tüm acılarınızın ağırlığına rağmen huzura varabilmeniz dileğiyle.