Deniz Uğrusu

Yakıp yıkan, duvarlardan aşanlar

Dalgalara karşı koyanlar

Ezip geçtiler, cana canana kıydılar

Âşık maşuk demeyip gönül uğruladılar



İçlerinden biri, o deniz uğrusu,

Çaldı tüm umutlarımı.

O zalim deniz uğrusu,

Yok etti mutluluklarımı.



Bir deli dalga vurdu

Kıyıya bütün aldıklarını.

Hepsi darmadağınık, hepsi kırık

Heder etti yarınlarımı.



Efsunlu bir ezgiyle

Bağladı gözlerimi

Konuşmadan susturdu

Aydınlık sözlerimi.



İnanmıştım deniz uğrusunun

O emsalsiz sesine.

Kapılmıştım birden

Aşina nefesine.



Zifiri kara bakışıyla

Dokundu yüreğime.

Bir dem aldı beni

Götürdü derinliğine.



Karanlığın içinde

Benlik artık yok oldu.

Bendelik bana yeni

Bir kimlik oldu.



Ben bende kaybolmuşken

Umut yok sanmıştım.

Apansız bir ışıkla

Yüreğimden yanmıştım.



Yanınca küllerimden

Bir tulpar peyda oldu.

O tulparla gönlüme

Nâ-mütenâhi güneş doğdu.



Rüzgâr saçan kanatlarıyla

Fırtınalar sunmuştu.

Deniz uğrusunu alt ederken

Beni de savurmuştu.



Ben benliğimi ararken

Kendimi onda buldum.

Onun her uçuşunda

Yeniden var oldum.



KAYA TÜRKOĞLU