Zamanı bilmemde en iyi ilaç denizdir bana. Oturursun kenarına geçmesini beklersin acının. Tuzlu suyu yakar, iyileştirir yaranı.
Anlatırsın dalgaları alır götürür derdini.
Ah şimdi bir deniz kenarında olmak vardı.
Saatlerce konuşmak, dökmek içini...
Herkesin anlatamadıkları vardır bu hayatta. Anlatamadıklarını denize anlatmak vardı.
Yeşille mavinin uyumana hayran olmak, deniz kokusu sanılan çürümüş yosun kokusunu içine çekmek vardı.
Belki midyeci gelirdi köşeden. Bir kaç tane derken bir sürü midyeyi miğdeye indirmek vardı.
Kumdan kaleler yapmak ve dalgaların o kaleleri bir bir yıkmasını huzurla izlemek vardı.
Deniz kabukları toplamak, şans yâver giderse belki de deniz yıldızı bulmak vardı.