İnsan insanın derdine dinlerken ve ya derman olurken hiç zorlanmaz değil mi? bi kaç tavsiye vermek , yorum yapmak, geçer demek kolay ama karşı taraf için ne kadar kolay?
İçindeki yıkımları tekrar inşa edebilmek sadece insanın kendi kendine sağlayabileceği gerçeği asla değişebilecek bir şey değildir. Bazıları diğer insanların yardımcı olabileceğini düşünmesi ya da söylemesi sadece içi boş söylemden ibaret. Herkesin kendine göre , kendine has savaşma yöntemleri vardır ya da bazıları yok saymayı tercih eder ama bence acı ertelense de eninde sonunda yaşanacak bir şeydir insan acısını sonsuza kadar yok sayamaz acısı yıllar sonra olsa bile çıkar. Acıdan kaçmak insanı güçsüzleştirir. Kabul etmek zor olsa da insan çok sefer yıkılır farkında olarak ve ya olmayarak kabul ederek ve ya etmeyerek hayattan kopar, iletişim kuramaz kendini kapatabilir. Diğer insanlar bundan pek hoşlanmasa da aslına kendisi de bu durumdan pek hoşnut değildir ama insanlar yargılamayı ve yüküm giydirmeyi de sever..
Herkes kendi kalbinin ekmeğini yer derler, kötülük yapan kötülük ve iyilik yapan iyilik bulur.. Kimse kimseyi iyileştirmek zorunda değildir ama herkes herkesin en ufak acısına bile saygı duymak zorundadır. Kimse kimsenin hayatına yorum yapma büyüklüğüne sahip değildir ve aslında en başından 'İnsan,İnsana yara olmamalıdır.'