DİLE GELSELERDİ

Bugün biraz geç kaldı. Ne yapsam acaba kapısında bağırsam mı? Neyse biraz daha bekleyeyim bari zaten zor bela alıştı bize şimdi arsızlık yaptığımızı düşünmesin. Bazen,bahçede çevresindekilere bizimle ilgili bir şeyler anlatırken duyuyordum onu. Çok korkuyormuş bizden,mümkün değil dokunamazmış,köpeklere onları çok sevdiği için alışmış ama kedilere bir türlü alışamıyormuş falan. Hayır,uzaktan iyi bir kadına da benziyor ama... Ne bileyim insanların,özellikle de kadınların bir çoğu korkuyor bizden. Oysa biz onlara muhtacız. Bize doğal yaşam alanı bırakmadılar ki,herşeyi kendilerine göre dizayn ettiler e şimdi bize de bakmak zorundalar yani. Neyse iyi ki beni duymuyor insanlar,yoksa nankörlüğüm tescillenmiş olurdu. Kendileri her gün tabak tabak yemekleri çöpe atarlarken,gittikleri restoranlarda yiyip yiyemeyeceklerini düşünmeden kırk çeşit yemek sipariş ederlerken,ellerindeki nimetlere asla şükretmeyip hep daha fazlasını isterlerken nankör olmuyorlar. Bize verdikleri iki lokma yemek karşılığında onlara kul köle olmuyoruz diye nankör diyorlar. Tabi,onlara köpekler gibi masum bir şekilde herşeye inanıp itaat eden hayvanlar lâzım. Bu abla da köpek almayı planlıyormuş zaten. O zaman buraya nasıl geleceğiz bilmiyorum,gerçeği bizi alıştıracağından falan bahsediyor ama... Diyorum ya aslında merhametli bir kadın. Her gün kocasıyla bizim için kavga ediyor. Parasını bize yedirmek istemiyor adam ama kadın cin göz çıktı,allem etti kallem etti ikna etti adamı bize günde bir kere yemek vermeye.

Hakikaten nerede kaldı bu kadın ya öleceğim açlıktan. Aha dur dur kapı kilidini açıyor,arkadaşlar koşun çıktı abla. "Günaaaydın benim kuzularım,geciktim mi bugün. Hadi gelin bakalım yanıma. " Ya tamam abla sırası değil şimdi hoş beşin ver şu salamları sonra oynarız. Heeeh nihayet hadi bakalım arkadaşlar afiyet olsun.

(Ne yapayım,belki komik ama bahçemdeki kedilerin vücut dilleri ve miyavlama şekillerinden anladıklarım bunlar.☺️)