Hayat,
bazen bir fırtına gibi eser,
gözlerim,
kapanıp açılınca,
dünyanın sarsıldığını hissederim.
Ama içimde,
o fırtınadan daha güçlü bir şey var,
direncim.
Düşerim,
sönerim,
ama bir şekilde
yeniden doğarım.
Zorluklar,
bazen boynumu bükse de,
bana kırılmamayı öğretir.
Ve her çöküş,
yükselmenin habercisidir.
Kimi zaman,
karanlıkta yolumu kaybederim,
ama ışığı aramak,
belki de karanlığın içinde
büyümek demektir.
Ve her korku,
bir cesaretin temellerini atar,
her acı,
güçlü bir kalbin
yerleştiği yerdir.
Dünyanın tüm yükü
omuzlarımda ağırlaşırken,
sadece bir adım atabilme cesareti,
bana yeniden nefes aldırır.
Çünkü bilirim,
en karanlık anlarda
bir ışık doğar,
ve o ışık,
içimizdeki en büyük gücü
uyandırır.
Direncim,
hayatın zorluklarına karşı
her zaman yenilenir,
her zaman büyür.
Ve sonunda,
kendi gücümü keşfederim,
çünkü her fırtına,
bir yeniden doğuşun başlangıcıdır.