Dokundurma

Daha önce "Neden Böyle Birisi Oldum?" kısmı yazmıştım. Detay vermeden alaya alınma konusunda çok şey yaşadığımı söylemiştim zaten. Ben hayatımın şu anına kadar her şeyiyle alay edilmiş birisiyim. Gerçekten, fiziki olanları geçin de zihnen olanlara kadar. Fikirlerime alay edildi, saç rengimi değiştirmemle (cinsiyet temelli hem de), ki ailem de öncülük etti bu konuya. Bazı şeyleri istesem de yapamazdım ama anlatamadım. Beni bilmiyorsun dediğimde geçiştirmek yerine anlaması gerekirdi muhattaplarımın, ama olmadı ne yapayım? Hepsine sustuğum gibi yine sustum tüm alaylara. Lâkin en son kalbimle alay edildi, ömrüm boyunca hiç alay edilmeyecek zannettiğim kalbimle alay edildi. İnanır mısınız hepsini sustum ve kaldırdım da bir ona yapılanı kaldıramadım. Kalbimin neyi vardı anlamadım ki. İnsanlara zarar vermezdim ben onunla, kusuru yoktu. Düzelttim elimden geldiğince, sebepsiz bir haftam ağlayarak geçti. Kendimi iyice yerin dibine soktum. Küfürler, hakaretler, alaylar falan derken ne hâle geldim bilmiyorum. Mutluyum sadece. Benden bahsedilmediği her an mutluyum. Çünkü bende kendime dair çok az şey kaldı, onları da sözünü etmeden sandığa kaldırmak istiyorum o kadar.