Dolu Ruh

Yorgun bir ruh hissetti,en çokta içinde. Etrafına baktı, ardınca anlamak için bu gafleti. Göremeyişi ise onu daha mânidar bir halde yalnız bırakmıştı. Derin bir nefes alıp o yoğuşan duygularına ferahlık sağlamak istedi. Bu yaptığı ona belki iyi gelmişti lakin tekrarlayan his karmaşası onu daha da yordu. Heyelan dolu bu hissin nasıl bir felaket getireceğini düşünmeye başladı. Bu sefer düşünceleri de onu yordu. Bu bir kaos gibi hissetti. Oysa tek istediği hissiz olabilmekti. Bu durumun böyle olmayacağını anlayınca; kabullenmeye başladı. Ne içinden ne dışından her zaman , her anından bir değer kattı ve her şeye rağmen kendi kendine yetmeyi,sevmeyi öğrendi.