Domuz bağında bir gece
I
Gözlerim susuzluktan kurumak üzere, odanın harareti bedenimi buğulandırıyor. Nazi kampında kast sistemi mi bu? Aydınlığı söndürdüler. Karanlık nasıl da böyle yanar? Bu sandık açılsın, uyuşmuş bacaklarımla sana koşmak istiyorum anne. Kendim için değil, size gelmek için... Böyle ölmektense ,Denizler gibi darağacında ölmeyi yeğliyorum. Dimdik ayakta ve sizin için davamda domuz bağıyım şimdi. Doğmamış çocuklarımın özlemi sardı odayı. Kapımın kolu yok. Olsa da benim kollarım... Ben ben için değil, ben sen için yolsuzum. Senin yolunu kürümek için değil, düzlemek için yolsuzum!
BEN BEN İÇİN DEĞİL, BEN BİZ İÇİN DOMUZUM!
II
biz,geceHayatımın terlerini sıvazlıyorum göğsümden ve bacaklarımın arasında kafam... Ağlayabileceğim en son nokta burnum ve alnımın arası. Öleceğini bile bile düşünmek ne kadar güzel anne(!) Dağlar; sırından büyük dağlar gibi omuz omuza mücadele ettik, başımızda sis görünmezdi. Ayak uçlarımız berrak ve tertemiz. Ben seni savundum anne, ben anneleri savundum anne. Dağlarımıza ayaz düştü, kırağılar içinde kaldık şimdi. Secdede kalarak ölümü tadıyorum, bir bebeğe zorla yedirilen yemek gibi. Gül memelerinden aldığım dirençle inadına yaşıyorum.
III
Dışarıdaki fırtınanın sesi kulaklarımda yankılanıyor, uğulduyor (veya ağlıyor) gökyüzü ve arkadaşları bizim için. Kısa bir nakaratmış hayatım ya da tamamlanmamış bir film. O da olmadı söylediklerim saman çöpü. İnsanlar insanları öldürüyor. İnsanlar hayvanları öldürüyor. İnsanlar bitkileri öldürüyor. İnsanlar Güneş sisteminde kocaman arızalar yaratıyor. İnsanlar yaşıyor. İnsanlar yapıyor. Savunanlar ya ölüyor, ya öldürülüyor, ya da öldürüyor. Bana ölüm böyle anlatılmadı. Ölümden habersizdim, ölenler olmasın diye. Bir an kendimi unutuvermişim. Şimdi kafam bacaklarımın arasında ve varlığımdan haberdarım. Ama ne yazık ki benim haber ettiklerim benimle değil. Ya gece sıfır sıfır ajansında duyarsınız artık. Ya son dakika haberlerinde... Üçüncü sayfa haberlerinde olmayacağım kesin. Birkaç gün manşet düşer, ondan sonrası açıkoturum. Güzel bir ölüm sayılmayacak yakınlarım tarafımdan biliyorum. Dava erleri alkışlarla gönderseler de ben benle kalırken, onlar davalarıyla kalacak. Ne değişecek bilmiyorum? Değişmesi gerekenleri kemiksiz bir dille şiddetli bir şekilde anlattım. Anlatmak yeterli değilmiş. Hedefe anlatarak değil, koşarak varılır.
BİZ BİZE DEĞİL, BİZ SİZE VARMAK İÇİN DOMUZ OLDUK.
IV
Domuz bağında bir gecedeyiz şimdi. Takvimlerden bihaberim. Beni arayanların olup olmadığı meçhul ama ben aradıklarım için buradayım. Vakit dolunay. Vampirler soluksuz çalışıyor. Darbe zamanı gibi yaşadıklarım. Darbe olmasa da ülkeme, içerden darbeli ülkem! Protest şiirler, şarkılar gibi yaşadık hayatı. Savunduk, savunulmadık. İşçide attı kalbimiz, çöpçülerin ellerindeydi yüreklerimiz, öğrencilerimizdi yaşatmak istediğimiz, sadece insanları insan yapmaktı dileğimiz, ileri gitmek istedik belimizdeki urganlarla. Ne yazık ki urganın götürebileceği yer kadardı gideceğimiz. Domuz bağında bir gecedeyiz şimdi. Gündüzü umursamıyorum. Böyle ancak ya yarım gün, ya yarım saat, ya da yarım dakika yaşayabilirim. Annemin emeği, verilen hava kadar yaşayacağım. Gitmelerin zamanı. Vakit sonbahar gibi ama mevsimlerden yaz. Sen ne dersen de buna. Ben çare bulmaya çalışırken çaresiz kaldım. Gecenin bilmem kaçı, kanım tükendi. Ağlama anne! Ağlama! Benim cesaretimi nasıl iki urganla yıkamadılarsa, senide yıkamasınlar zehirli sularla.
KEŞKE SADECE SENİN KÜÇÜK DOMUZCUĞUN OLSAYMIŞIM!
V
biz,geceEllerim arkamda, ayaklarım titremekte, alnım tüm yükünü taşıyor vücudumun. Ben her şeyi sevdim, her şey beni sevmek zorunda değildi. Burnumdan akan kanlar ılık ılık ağzıma doğru iniyor, seni kokluyorum anne. Biz seninle ne rüzgârları derledik yığma ve köhne bir evde. Siz güzel yaşayın diye pitonlara meydan okuduk. Sen güzel yaşa diye annem! Şimdi birkaç zavallı doğru saydığı doğrusu için doğru olan doğruyu yıkıyor. Unutma anne, sen yeniden bir domuz doğuracaksın, bu seferki evcimen olmayacak. Yırtacak bedenleri kalemleriyle, silecek tabuları kelamlarıyla. Öyle bir fener doğuracaksın ki anne, Mehmetten de Mehmet, Fatihten de Fatih, Yunustan da Yunus olup sadece sevmek ve adalet uğruna var olacak, safkan olmak ya da olmamak (to be or not to be) hiçbir şeyi değiştirmeyecek, farklı kitleleri bir arada toparlayacak, O bizim için değil sizin için savaşacak (barışacak)!
