DÖNGÜ

Çok heyecanlısındır. İzlemek için can atarsın. Daha önce hiç kimse tarafından izlenmemiş bilinmeyen bir hikâye’nin kahramanısındır çünkü. Başrolde “Sen” varsın. Bilhassa yaşamış biri olarak göreceğin sahneler yabancı gelmez. Aksine tanıdık gelir. “Hayatın bir film şeridi gibi geçer, gözünün önünden.” dedikleri tabirin tam da orta yerindesindir. Yakın zamana ait sahneler netken, gençlik zamanına ait olanlar daha fludur. Yaş yetmiş sonuçta. Olsun o kadar değil mi. Peki ya duygularının, hissettiklerinin hâlâ yirmi yaşındaki kadar taze olmasına ne demeli? Hele bir de izleyince, sanki dün yaşanmış kadar yakın gelir üstüne üstlük. Artılarını da unutmamalı. Bir cebinde biriktirdiğin yılların; diğerinde tecrübeler var nice dersler aldığın. Bir yanında gerçekleştiremediğin keşkelerin; diğerinde bilseydim yapmazdım dediklerin. Hepsi sensin.Tam karşısındasın ta kendinin. Her ne olursa olsun ayakta alkışla kendini. Bir daha dünyaya gelsen yine aynı kişi olurdun emin ol. Aynı hataları yapardın aynı doğruları kovalardın. Çünkü seni sen yapan sahip olduğun karakterin, duyguların. Hayatın bir döngü olduğu değişmez bir gerçek. Ne gariptir ki, başlangıç ve bitiş noktası hep aynı yerde kesişiyor. Bir bebek gibi doğuyor, yaşlandıkça yine bebekleşiyoruz. İşte şimdi tam da yanından küçüklüğün geçiyor. El sallıyor adeta sana. Hiç büyümedin hep aynı kaldın diyor. Haydi sende el salla küçüklüğüne.Karşında duran geleceğin başrolüne.”Filmin sonunu sakın söyleme!”