DÖNÜŞÜM

Artık daha fazla hayal kurupta,
Kalbimi hırpalamayacağım.
Neyse ne böyle kabul edeceğim,
Aşk, bizlik değilmiş.


Ama acılarda pek bizlik değildi,
Yüreğimde acının değmediği yer kalmadı.
Alın siz daha da mutlu olun,
Beni benimle bırakın.


İyi insanlar yok şöyledir zırvalıklarını,
Dinlemeyecegim sizden!
Görmüyor musunuz? Bana kazanan bir İyi gösterin,
İyilerin kalbi kırılır hep, iyiler bir başlarına terk edilir.


Maalesef ne acı değil mi?
Onların sevilip sevmeye bile hakları yok.
Oysa bu kadar bencil olunmasa onlar da insan olduklarına inanacaklar,
Ve ona göre mutlu olarak yaşayıp ölecekler.

Ondandır ki ben hiç bir zaman hayalperest olmadım,
İyiye iyi, kötüye daha kötü oldum.
Yeri geldi köşe başında göz yaşları döktüm,
Yeri geldi gözlerimi kararttım.

RT