DOSTLAR GALLEŞ

Beni seven hep benimdir bende mutlu olurum daimi
Ayrı ayrı bedende yaşayan candır işde seven kişiler
Beni sevmeyene yolların açık olsun derim
Olur bir müddet bende misafir kalmiştır işde
Dosda benzer görünür fakat fırsat kollar fesat kişiler
Kurur ona uzanan sevgi dolu yeşil dallarım
Beni kandırmak için döker hoşa giden diller
Bürünür soytarılık maskesini candır işde oda
Dar gününde ona güvenir sırtını yaslarsın
Can yakan sırlarını açar ona söylersin bilmeden
Beklemedigin anda galleşce davranir dost perdesin indirir
Sevgi denen sıcak duygu kördür işde bilemez boylelerini
Dosdun çelmesi çok acıtır ömrün titrer zangır zangır
Hafif kalır yanında işte o an çekdiğin diğer dertler
Yıkar bedenini acı perde kalbin parçalar
Beklenmedik dosttan gelince darbe insanligin huyludur bu işde
Kime ısınsan dost diye yılan gibi sokuyor galleşce
Zehiri dilinden çıkıp ta kalbime akıyor içimi yakiyor
Dosda açdığın gönül kapın sonu budur işde bilelim
Dostlardan geliyor hep darbe üstüne darbe
Sevgi denen duygu var oldukca bu serde geliyor ve salıyor beni derde
Galleşlik tohumumu ekili acep bütün sırda
Gönlündeki çiçekler solmadıysa kardir işde bu insanda
Herkes nefsine kinli senlik benlik ekince
Kalpdeki umudu güveni çilinden sökünce
Yüreğime çakılan her paslı zehirli kanca
Kabul edemiyor ayrı gurubu kandır işde
Dost diye diye yanarım gayli.