Uzaklar çok uzak değil içerde,
Yakınlar hiç yakın değil dışarda,
Anlaşamayanlar paylaşamadı bir anı bile,
Anlaşanlar sığdırdı binlerce anı bir söze.
Yanındayım bilesin her daim diyenler içimizdeyken,
Yanımızda olup bizi anlamayanlar tüketti bütün güzellikleri.
Bir dünya üzerinde dünya nüfusu kadar dünya kurulu olduğu öğretir bize.
Sabır mı kalmadı diye sorma bana,
Anlaşamadıklarımıza anlatamamaktan kalmadı hiç birşey,
Sesinin tonundan tanıyanlar olmasa neolurduk biz,
Aslında sedefe gerek yok bir bakış bir duruş anlatır kendini.
Hangi zindan bizi ulaştırır Züleyhaya,
Hangi kuyudan çıkacak bizim sultanlığımız,
Herkeze söz söyledikte bir anlayan çıkması bile bulamadığımız andır.
Var olandan yok olana yolculuk başlarmı bilmem,
Beklemek ekilmiş yollarımıza yıllarımıza
Gel gücüm yetmez seni çağırmaya,
Aynı yastığa baş koyupta
Ayrı cihanı olanlar ayrılıp gider.
Kısacası cağımız insanı elektirik alınca
Birleştiriyor yolunu şartel atınca ayırıyor yolunu.
Bulamıyor ömrün sonunu.