Dünyanın düzeniyle inatlaşmak

Tam düzeldim derken yine başa dönmelerimin açıklaması bu işi kazanmanın yolunun engelleri aşmaktan geçtiğidir.Duaların kabul olmasına ramak var bu yolda adım adım ilerlemeden yolun sonunu göremem.Engeller yüzünden tökezliyorsam amacımdan şaşmış olurum.Bu yüzden sessizliğimle Rabb'ime sesleniyor ve sabrediyorum. 25.08.16

3 sene önce sadece başka şehirde okumam için önümde engeller vardı.Ciddi anlamda sorunlar bir sürü engel vardı şimdi ben ailemi burda iş bulabileceğime çalışacağıma kendi ayaklarımın üstünde duracağıma inandırdım.Beni ömür boyu idare etmeyecek olsa da şuanın şartlarında idare eden rahat bir işte çalışıyorum.İnsanları sevmiyorum.İnsanlarla güzel ilişkiler kurmayı seviyorum ; genel anlamda istisna diyebileceğim kadar az insan haricinde insanları sevemiyorum.Evet hala tam olarak kendi ayaklarımın üstünde değilim önümde bir yığın karmaşa serili boyumun yettiği kadarını aşıyorum yetmediği yerde zamanın beni olgunlaştırmasını bekliyorum fakat deneyimleyerek,boş bir beklentiyle değil.Ben bu aşamaları Allah izin verdiğince ilerlerken istiyorum ki yanımdaki insanlar bana destek versin beni tökezletmesin.İçimde bir benliğim var sınırlarını zorluyor içimde henüz tanımadığım anlamlandıramadığım güçte bir şey var.Onun ne olduğunu bulabilirsem çok büyük bir değişim yaşayacağımı biliyorum.İlerde nasıl bir ben istediğimi biliyorum.Hayat sana sevdiklerinin bile acımasız davranabileceği kadar enteresan.Ben bu hayatta çok büyük zorluklarla karşılaşmadım henüz ama empati duygumu geliştirdim.İnsanları gözlemliyorum.Henüz bir dil öğrenmedim , bir ehliyet almadım , bir kursa yazılıp bir şeyler için çabalamadım.Henüz yeteneklerimi geliştirmedim.Ama sırasıyla yapacağıma inanıyorum her şeyi.Yeni insanlar tanımak istiyorum bazen.Bir insan tanımak onun dertlerini omuzlamak gibi bir şey geliyor bana ve insanlar o kadar değersiz şeyler yapıyorlar ki.İnsanları şöyle oturup gözlemlediğinizde cidden içinizdeki birçok şey soğuyor ve ben kesinlikle başka bir insan olmak için çabalıyorum.İnsaniyetimi yitirmemek için bütün kavgam.Ve ayaklarımın üzerinde durabilmek için , daha fazla sevdiklerimi kaybetmeden.Ailemi ufakta olsa gururlandırabilmek onları mahcup düşürmemek için.
Hayat beni nereye getirecek hayalini kurduğum şeyler beni tersdüz mü edecek veya ben hiç ummadığım şekilde o içten içe istediklerime ulaşacak şekilde beni kamçılıycak bir zorlukla başbaşa mı kalacağım muamma."Ben" olmak ; ve bütün sevdiklerinle birlikte "biz" olmak zor bu hayatta.İkisi aynı anda olabilir mi yoksa bazı şeyleri yitirmen şart mı ? Sanıyorum ki sana değer veren insanlar sana saygı duyar.Sana saygı duyanlar seni olduğun gibi kabullenir.Seni kabullenenler seni böyle sevecektir.