Eksik Kalan

İçimde bir boşluk var,
adını koyamadığım.
Ne bir insan doldurabiliyor,
ne de zaman silebiliyor.
Sanki bir şey,
hep yarım kalmış gibi.

Bazen bir cümleyle tamamlanır sanıyorum,
bazen bir dokunuşla,
ama her seferinde,
o boşluk biraz daha derinleşiyor.
İnsan,
kendinde eksik olanı hep arıyor,
ama bazen bulduğunda bile
o his geçmiyor.

Bir şehirde,
bir şarkıda,
bir bakışta tamamlanacağımı sandım,
ama eksik kalan,
hep içimdeydi.
Ve belki de,
insan en çok kendini tamamlayamaz.

Kim bilir,
belki de bazı boşluklar
doldurulmak için değil,
bizi biz yapmak için vardır.