Eksilen

Bazı sabahlar uyanıyorum,
ama eksik bir şey var.
Adını koyamıyorum,
ama içimde bir boşluk,
hiç dolmayacak gibi.

Biri gittiğinde,
sadece kendini götürmüyor.
Sesini, kokusunu,
anıları ve dokunduğu her şeyi de
yanında götürüyor.

Oturduğu sandalyeye bakıyorum,
bir zamanlar oradaydı.
Sustuğu anları bile özlüyorum,
çünkü sessizliği bile
varlığının bir parçasıydı.

Zaman her şeyi iyileştirir derler…
Ama bazı yaralar,
yalnızca alışılır,
asla kapanmaz.

Ve insan,
bazen en çok,
gözlerini kapattığında özler.