EL İLE ALEM

Kuralsız ve koşulsuz koşmaya niyetleniyorum bazen. Koşmak değil de, yürüsem yeter diyorum sonra. Yüremenin bile kurallı olduğunu, ayağıma takılan taşlardan anlıyorum, tozu toprağı silkeliyorum da. Tekrar doğrulduğumda, "el ile alem", bir olup dikiliveriyor karşıma. Ve beni koşmak yada yürümek değilde en çokta " el alem " yoruyor aslında...