Elif

Adım Elif olmalıydı; zira;
Elif, vazgeçmemenin adıdır.
Herşeye rağmen fani dünyada tutunmaya çalışmaktır.
Tüm dünya gözüne karanlık olduğunda, içini aydınlatır,
yolun sana bilinmez olduğunda, yolunu gösterir..
Elif, sona geldiğini düşündüğünde, sonu olmayandan geldiğini hatırlatır.
Nokta’nın uzamış halidir Elif. Yani onun aslıdır Nokta.
Nokta ki O’nu simgeler, varlıktır.
Elif ise oluştur, varlığı konuşturur.
Yani O’ndandır Elif. O’ndan oluşu simgeler.
Dostum, bilir misin, “elif” bağlanmaz kendisinden sonraki harfe..
Sadece kendinden önceki harfe bağlanır; en önceki’ne belki de..
Sen, dünyana sonradan girenlere sıkıca bağlandığın vakit “elif” olmaz adın..
Sanırsın ki o zaman üzerindeki zorluklar kalkacak;
Ama herkes yüklenir üzerine..
Yardımsız yara’lar doluşur dünyana..
“Yardımıyla Gelen Yar” gitti diye”