Ellerimin okşayışını

Nicedir ayrılık yüreğimi karıncalandırıyor
Beynimi uyuşturuyor özlemin
Çok sık birlikte olmasak bile
Benimle olduğunu bilmenin bunca zaman içimi
Nasıl ısıttığını yeni yeni anlıyorum.

Yokluğunu, hatırladıkça yüreğime saplanan
Bir sızı olmaktan çıkıp mütemadiyen
Bir boşluğa sabahları seni okşayarak başlamaları
Akşamları her işi bir kenara koyup
Seninle baş başa konuşmaları özlüyorum..

Oynaşmalarımızı, yürüyüşlerimizi,
Sevimli haşarılığını, çocuksu küskünlüğünü
Nasıl da serttin başkalarına karşı beni savunurken
Ne kadar yumuşak, bir çift kısık gözle
Kendini, ellerimin okşayışına bırakırken
Devamı yok sevgilim devamında ayrılık var..

Bu şiirin oysa bizim şiirlerimizin
Mısralarında bile boşluk yok ayrılık yok
Bizim şarkılarımızda nakarattan sevdalar var
Sürekli seni sevdiğimi tekrar ediyorum
Ben seni çok seviyorum