ELVEDA ELVEDA

İki yürek savaşıydı yaşadığımız ikimizin farkındamısın bil istedim.
Sende gurur,kende kibir büyüdükçe büyüdü.
Başardı ama yapmak istediğini ayırdı bizi.
Yalnız değildik ikimizinde vardı koruyuculari.
Kimi derdimize derman görürdük
Kimi yaramıza merhem sanırdık güya.

Oysa herkes kendi derdindeymiş
Kimsenin umurunda değilmişiz gördünmü
Yaramızı bilen merhem arayan yokmuş
Çok geç anladık hallerini değilmi.

Yüreğimiz sürgün yediğinde şimdi
Karanlık kentlere sürüldüğümüzde ikimizde
Mülteci duyguların yurtlanmadığını
Hiç bir tende hasretin dikenli teli kanatınca içimizi
Yanınca özlemin narında
Anladık dönemeyeceğimizi geçmişe değilmi.
İkimizde gurur ve kibir kurbanıyız
Dönüşü olmayan yoldan geçtik gayli
Şimdi demek gerek
HOŞÇAKAL ELVADA ELVEDA