Bazılarının sahip olduğundan daha büyük dertleri olduğuna inandırmasını hayretle izliyorum. Bazı babalar evladına alamadığı ayakkabıya üzülürken kahrolduğunuz şeyler cidden çok şaşırtıyor beni. Bazı anneler çocuğuna o zorlu yaşamla nasıl mücadele edebileceğini anlatmaya çalışırken acılar içinde kıvranıyormuş gibi yaşayanlara çok sinirleniyorum. Siz gelmeyen mesaja üzülürken birileri gelmeyen anne babasına ağlıyor, basit acılarınıza gerçekten acıyorum. Oturun üzüldüğünüz şeyleri düşünün. İhtiyaç duyduğunuzda sarılabileceğiniz bir anneniz, özlediğinizde arayıp sesini duyabileceğiniz bir babanız, kardeşinizden farkı olmayan dostlarınız varsa ve siz hala alamadığınız o pahalı kıyafetlere, gidemediğiniz yerlere, gelmeyen mesajlara üzülüyosanız kusura bakmayın ama aptalsınız. En çok kendi halinize üzülmelisiniz bu durumda.