En masumumuz henüz doğmayanımız

Dunyada iki tür insan vardir. Kötüler ve daha kötüler . Bu fikri benimsedigimde yirmi beş yasimdaydim. Sanırım dünyaya dair kalıplaşmış ilk düşüncem buydu. Kendi cıkarımı farkettigim o gün tüm insanlığın masumiyetinden suphe etmiştim. Hala da ediyorum. Kendimi iyi bir insan olarak görüyorum. Hatalarım sadece kendime zarar verir. Lakin çıkarlarım olduğunda başkalarının haklarına sessiz kaldığımı gördüm. İşte o an tüm dünya günahıma sustu ben de onlara eşlik ettim. İşte o an bir çentik daha attım kalbimin karanlığına. Söylemeyi beceremeyen ben susmayı öğretebilirim. Ki susanlarla kendiliğinden susuyorsunuz zaten. Çocuklar da günah işliyor. Kimi arkadaşının oyuncağını çalıyor, kimi saçını çekiyor, kimi sigara, uyuşturucu kullanıyor, kimi adam öldürüyor. Çocuklar bile günah işliyorken masumiyeti kimde aramalıyız? Bence aramamalıyız çünkü yok. Bilmem nereli bilim adamlarının yapacağı incelemeyle kaç yaşında yitiriyoruz masumiyeti bilmiyorum. Belki de en masumumuz henüz doğmayanımız.