Hayat gerçekten hayallerini yıkmassa ben onu yaşıyorum. Tek seferde en sevdiğim arkadaşım için barıştırdım onları barıştık. Ama sonrasını hiç düşünmedim ya ben onlarla olmassam. Pişmanlık duyacakmıydım barıştık diye. Dışlıyacaklarmıydı beni başkalarına kolye alacaklarmıydı. Özellikle en yakın arkadaşım başkasına kolye alacakmıydı. Aldığım veya aldığımız kolyeleri takacakmıydı. Gene küsecekmiydik, gene düşman olacakmıydık, ben bunun olmasını mühtemel buldukça. Tek kaldığım tenefüsleri, boş boş baktığım dakikaları hatırlıyorum. İçimdeki endişe ve korku beni kemiriyor. Ya olursa benimle kimse olmayacak. Herkes bana şeytanmışım gibi bakıcak. Bu gerçekten çok kötü birşey. Herşey iyi giderse pişmanlık duymıyıcam. Ama herşey anlattığım gibi kötü olursa son pişmanlık fayda etmeyecek.k