Engin Âfakın

Ufuklara bakarken yalnızlık ile baş başa kalmışım
Engin Âfakın seyrinde uçsuzca hayalere dalmışım

Durmayan bir zihin vede fikir dahada üstü bir zikir
Günün saati bitmeden birtek biten benim yalnızlığım

Sukunetimi dağıtan sanki cazgırın sesi halbuki
Gecenin bu ayazında boza diye bağıran yurttaşım

Ekmek davasında ya evde bekleyen bu ayki fatura
Emektarın kalemi olsam ne ola sanki vardır nazım

İşte yurt işte insanı yaz Ğaribî kağıda samandan
İşte kalemi işte murekkebi buda benim kaçışım

Sen yaz gönül geçeni kesmeden hakikatte var olanı
Birde hikayem olsun ama mutlu ama mutsuz bitişim