“Ertelenmez özlemlere düştüm.”

Eşsiz bedenini gördüğüm an, kalbim yerinden çıkarcasına her an fırlayacak gibi oluyor, Nafile, gözlerim görse bile, gönlüm dinmiyor, konuşmak, sitem etmek, anlatmak istiyorum. Dudaklarınla buluşmak, gözlerine bakıp dalmak ve seni seyretmek benim için çözümdü. Yine gönlüm dinmiyor. Soğuk, kasvetli karlı gecelerinde bembeyaz karların altında sana ulaşmayı arzuluyorum. Ellerim cebimde, gözlerim gökte. Kalbim sadece sende. Yıldızları seyrediyorum. Benim için çok azdı onlar. Sana olan sevgim kadar çok ve parlak değildiler. Gitmiyordum. Yalnızdım. Onlar bana yetmiyordu. Ellerimi ovuşturup, seni andım. Seni düşündüm düşündüm...İçimde uzun ve acı bir sızı duydum. Umutsuzdum, sensizdim, yoktun. Varlığının verdiği sıcaklık, neşe dolu kahkahalar yoktu. Tutuşan, kalp ateşim vardı. Özledim, hasretim...Haykırıyordum. Deli gibi koşuyor, rüzgara, kara, soğuğa va ayrılığa kızgındım. Gözlerimden akan yaşlar, umutsuzca yere düşerken, kalbim sızlıyordu. Yoktun yanımda. Yoktun....