Eski Bir Yazı

Mahrum etme beni sevginden,
Çünkü sevmek en güzel eylemdir.
Mahrum etme beni gözlerinden,
Çünkü gözlerin en güzel gözlerdir.
Mahrum etme beni senden.
Çünkü sen en güzelsin.
Belki de yanılıyorum,
Bilmiyorum.
Ama, eğer ki sevgin bir yanılgıysa emin ol en güzel yanılgı bu.
Okuma bunları, zaten asla okumayacaksın.
Asla bilmeyeceksin gerçekleri.
Ben konuşmayı bilmem.
Konuşurken muhakkak bi yerde saçmalarım,
Fakat yazarken asla.
Her dakika konuşabilirim ama her dakika yazamam.
Belki suçluyum, kabul ediyorum.
Hata ettim sana bunları okutmayarak.
Ama ne yapabilirim ben böyleyim.
Sen beni bir çift gözden mahrum edersin, bense seni duygularımdan.
Nasıl oluyor da geçmiş bu kadar etkileyebiliyor beni,
İnan bilmiyorum.
Sadece bir an var aklımda.
Her aklıma geldiğinde o an, böyle salak gibi yazıyorum.
Biliyor musun?
Bunları bi kenara bırakabilmeyi isterdim,
Fakat ne düşünmekten vazgeçebiliyorum,
Ne de beni yazmaya iten gözlerinden.





Bu yazıyı yaklaşık 3 veya 4 yıl önce yazmıştım.