Evlilik üzerine

Anı yaşamaya karar verdiğim bir dönemde sabah sınavım varken ben oturmuş hissettiklerimi yazıya döküyorum:) Hayat ertelemeye gelmiyor hissettiğimi hissettiğim anda bir şekilde ifade etmeliyim bence. Dolu dolu bir dost muhabbetinden buraya ışınlandım. Konumuz evliliklerdi. Sözlerime Şükrü Erbaşın şu dizeleriyle başlamak isterim '...Bütün genç kızların pembe bir erkek, pembe yatak örtüleri, pembe koltukları, pembe yemek takımları ve pembe bahçelerle büyüyüp, dar ve siyah mutfaklarda yemek kokularına dönüştüğü; erkeklerin inceliklerini eşiklerde bırakıp birer çizgili pijama kesildiği ruhsuz ve soğuk bir dünyanın güceniğiydi...'
Evlenmeden önce birbirinin dilinden anlayan birbirine değer veren çiftlerin evlilik içinde zamanla birbirlerini görmezden gelen iki robotun aynı evi paylaşma sürecine evrildiğini ve evrileceğini düşündüğünü dile getiren arkadaşımın bana göre nasıl olması gerektiğini sormasıyla şekillendi aslında bu yazı... Evet farkındayım üzülerek söylüyorum toplumun büyük bir yüzdesi böyle. Bir şeyi herkes öyle yaşıyor diye biz de öyle yaşamamalıyız bence. Şahsen anlaşılmadığım ve önemsenmediğim hiç bir ilişkinin içinde var olmak istemiyorum. Bana göre elli yıl sonra da aramızda aynı sevgi aynı ilgi aynı muhabbet olmalı. Ben koltuk takımlarıyla , yemek takımlarıyla, perdelerle evlenmiyorum. Evlilik birinin yemeklerini yapmak , ütüsünü yapmaktan ya da koluma kaç gram altın takıldığından ibaret olmamalı. Mesela bana göre kıyamamak, merhamet etmek, incitmekten korkmak gibi kelimeler üzerine kurulmalı. Birlikte vakit geçirmekten sıkılmayacağım sürekli bana bir şeyler katan ya da ona bir şeyler kazandırabildiğim biri olmalı. Elbette dönem dönem sorunlar yaşanır ancak iletişimde kalabilmenin bir çok şeyi çözebileceğine inanıyorum. Aslında arkadaşım da benimle aynı fikirdeydi ancak en mükemmel çiftlerin bile zamanla ne kadar değiştiğini ifade ediyordu. Elbette benim de düşüncelerim değişebilir, mesela bu satırlara bir günde gelmedim. Bir çok tabumu yıkarak, koyduğum kalıpların aslında hiç bir şeyi çözmeye yetmediğini keşfederek zaman içerisinde geldim. Yine aynı zaman beni çok farklı noktalara savurabilir. Yıllar sonra savrulduğum o noktadan bu satırlara tekrar bakabilmek adına gecenin bu saatinde bu satırlarımı buraya iliştiriyorum:) Ve bir şey daha eklemek istiyorum çok daha polyana olduğum vakitler 'bir kişi olsun ömür boyu olsun, dönülmez yollar ' gibi kavramlarım vardı. Hayat bu kadar basit bir şey değil, yürümüyorsa vazgeçmeyi bilin, siz dönmek istediğiniz sürece her yolun bir dönüşü muhakkak var. Çıktığınız her yoldan öğrenecekleriniz var. Yolda olmaktan korkmayın insan gelişmek için var. Hayat okumayı bilene derya deniz bir hikaye. Siz o hikayeden alabildiğinizi almaya bakın:):):) ( senin yaşın ne de bu kadar büyük büyük konuşuyorsun dediğinizi duyar gibiyim:):) Belki 1 sene sonra ben de diyeceğim vay be yine gereksiz bir konuda sallamışım da sallamışım:):):) Biraz da gelecekteki Zahide'ye not bırakmak için yazdım bu satırları:):) Kusuruma bakmayın:):)