Farzet ki sevgilin var.

Sabah sana “günaydın aşkım” diye mesaj atıcak mutlu olucaksın sonra işin var veya yok, önemsemeden o mesajın ardından seninle muhabbet etmeye başlıcak sabah sabah eğer işin varsa ve geç yazıyorsan “aşkım eğer işin varsa sonra konuşalım” diyecek sende “evet aşkım işim var” dediğinde sinirlenicek ve “tamam.” diye mesaj atıcak öğlen olup sen müsait olunca mesaj atıcaksın ve oda sana “aşkım şuan işim var sonra konuşalım mı?” diye alttan alttan laf koyucak sana. Bir yere gidince ona hesap vericeksin ve karşı cinsine kesinlikle bakmıcaksın yoksa ağzına eder. Her kavgada çoğunluk sen suçlu olursun ve illa senin adım atmanı ister her bi haltı senden bekler. Her dakika ona mesaj atmanı veya aramanı ister hep onu düşünmeni ister.. He ya başka işimizde yoktu, Facebook veya Twitter tarzı hesaplarında yabancılar olmucak eğer olursa ve gözüne çarparsa o gün ve diğer günler başınınetini yiyene kadar dır dır dır konuşur ve ona “istersen silerim aşkım sinirlenme” desen bile o “yok yok kalsın ben karışmam” der ama karışır illa ağzına eder vede hesaplarını kaparsan sana “ne oldu niye kapadın bir şey mi gizliyorsun” derler ki ne yapsak yaranamazsınız. Aslında yalnızlık güzel lan. Sonrada birileri çıkıp “ay senin sevgilin neden yok yazık” felan filan laflar ederler hey ben sizin.. rahatımızı neden bozalım lan?. SEVİYORUM SENİ YALNIZLIĞIM…