FİLİSTİN VE DOĞU TÜRKİSTAN - İNSANLIK İLE IRKÇILIK ARASINDAKİ FARK

Binlerce suçsuz bebeğin, bebeğin, hastanın, engellinin, İNSANIN zalimce katledildiği, savaş ve insanlık suçunun işlendiği günlerden geçiyoruz.

Ben bir Kürt olarak yatağımın yanıbaşına Türkiye ve Doğu Türkistan bayrakları asarak uyuyorum. Ama malesef ki bazı ırkçı, cahil Türk kardeşlerimiz kundaktaki bebekler bile öldürülürken Filistinlilere sövüp, İşgalci israil'i müdafaa etmekle meşgul. Hal böyle olunca insana "Yazıklar olsun! Sizin inadınıza Filistin!" diye haykırmaktan başka çare kalmıyor.

Sanki kalbimiz Doğu Türkistan için de yanmıyormuş, atmıyormuş gibi hala "Siz önce Doğu Türkistan'a sahip çıkın. Orada insanlar ölüyor." sloganlarıyla kıyas yapmanın, bizi suçlamanın, birbirimize düşürmenin, kavmiyet damarını okşayarak Filistin'den vazgeçirmenin peşindeler. İnsanları kendilerinden soğutuyorlar. Ben şahsen hergün Doğu Türkistan için dua etmeye çalışan, yazan, çizen, paylaşımlar yapan biriyim. Ayrıca ben Türk dünyası ile alakalı eserlerimi İslamî dergilere gönderdiğim zaman hemen yayınlandığını, Türkçü dergilere gönderdiğim zaman yayınlanmadığını da üzülerek tecrübe ettiğimi söylemeliyim.

Sanki biz sizin derdinizin üzüm yemek değil bağcıyı dövmek olduğunu bilmiyor muyuz?

Yok eğer insansa ikisi taraf da insan, ölümse ikisi de ölüm. İyilik yaparken, hak ve hakikati gözetirken, çocuklara merhamet duyarken hastalıklı bir zihin gibi ırk ayrımı mı yapacağız yani? Böyle ayrılık gayrılık güdeceğimize birlik olsaydık çoktan ikisi de kurtulmuştu zaten. Unutmayın henüz konuşmayı dahi öğrenemeden şehit olmuş bir çocuk hangi ülkeden, hangi milletten, hangi dilden olduğunun farkında değildir. Sadece acısının ve korkusunun farkındadır.

Hatırlıyorum da üniversitedeyken İHH Doğu Türkistan hakkında bir konferans düzenlemişti. Ben üniversitemizin ülkücü teşkilatına bu programa katılım destek vermeleri için müraacaat ettiğimde "Biz başka teşkilatların etkinliklerini tanımıyoruz!" cevabını vermişlerdi. Sınıftan da hiçbir Türk arkadaşımız bizimle gelmemişti malesef. İğdırlı bir arkadaşımla birlikte iki Kürt olarak Doğu Türkistanlı bir akademisyeni dinlemeye gitmiştik.

Yahut şubat ayında ülkemizde yaşanan depremi düşünelim. Ben de bir depremzedeyim. O zamanlar bir yardım malzemesini kullanırken bunu Katarlı, Kuveytli Araplar mı göndermiş yoksa Kazakistanlı, Türkmenistanlı Türkler mi diye hiç düşünmüyorduk. Ayrım yapmadan, umursamadan ihtiyacımız olan her şeyi kullanıyorduk. İnsanoğlu işte... İş kendisine gelince 180 derece dönüyor.

Umarım en yakın zamanda bu tür hastalıklarından sıyrılabildiğimiz bir toplum olmayı becerebiliriz.