Hiç yaşamamış olmayı dilediğim kadar, dilediğimce, duymak istemediklerim de var.
Gözlerimin görmek istemediklerimi film şeridi gibi seriyor fotoğraflar.
Kaldırıp bir rafa unutmak istediklerimde var, yok etsem bile unutmayacaklarımla da dolu.
Eskimiş tozlu raflar, unutabilsem belki geçerdi kanayıp duran tüm yaralar.
Yaşamam.
Duymam.
Görmem.
Dediğim ne varsa yaşadım da, duydum da, gördüm de.
Şimdi zaman unutturur mu dersin,
yaşatılan ne varsa hatırda hala yaşayan onca şeyden sonra...