Sokağa girdi rüzgarda savrulan karahindiba
Bak bir eve giricek
Orda kısa sisko bir adam var
Sık sık kusmuş karahindiba
Bir bakmış ki ona
Dikişler bile durur dudağında
Kafasında hiç susmayan çeneler var
Sinsi çeneler
Ama hiç durmayan
Ve tavanı çökertmeye çalışan
Kurtcuklar saçıyorlar
Annesi kafasına bir çivi daha çakıyor
Babası tabanını söküyor
O yeni aldığı kıyafetleri giyiyor
Sen o karahindibasın
32 senedir hiç
Ama hiç üflemeye kıyamadım
Bu çeneler bu kurtlar bulmasınlar diye
Bu adam o kıyafetlerle
Oraya sarılır
Belki sonsuz uykuda kurtulurum diye
Ve 3 günlük bir döşek ister
Peygamberlere özenir şerefsiz
Bi bastonu eksik
Bendende yaşlıdır
Kurtları da öyle
Çeneleri ve dikişleri de
Gam mı istediniz
Sürç ü lisanıma affediniz