Gamzeli yarim idi..

Anlatmanın kafi gelmediği yerlerde yazmaya sığınan yüreğimle yazıyorum ..
Şöyle ki ben , anlatamayacağım kadar ve kimsenin de anlamayacağı kadar çok vicdan yapıyorum.
Şuan kirli bir vicdanım var ; başımı yastığa koyduğumda yastıkla yatağı alevle tutuşturan.
Zihninde ölüm senaryoları yazarken yanında olamayışım canımı bir hayli acıtıyor.
Oysa ne çok isterdim ; omzuma yaslanıp, ağız dolusu konuşmanı .
..
Tesellilerimin mimarıydın sen , o gün bende bir işe yarayıp teselli verirde vazgeçirirdim seni ; düşüncelerinden ..
Daha doğrusu düşünemeyişlerinden .
Sağlıklı düşünemediğin o vakitte yedek beynin olarak harekete geçer attığın adımlara yardımcı olurdum ya ..
Olamadım.. Belki de sen izin vermedin bilmiyorum ama , böyle bir adıma bende hiç kalkışmadım..
..
Özür dilerim dostum ..
'Gamzelerinden öpüyorum derin ve mayhoş gamzelerinden..