Gece olunca ışıklar çekilir ve doğaya eşyaya karanlıklar çöker. Her şey sessizleşir ve doğadaki bir çok canlı kendi kabuğuna çekilir. Ben geceyi sevenlerdenim. Hele parlayan ayı, yıldızları izlemek bana inanılmaz huzur veriyor. O şekilde gökyüzünü saatlerce izleyebilirim .Aya geceye şiirler yazasım gelir içim coşar kendimi daha bir mutlu hissederim. Her ne kadar geceleri etrafa karanlık çökse de benim içim aydınlanır. Düşüncelere dalarım gökyüzünün evrenin ne kadar büyük olduğunu düşünürüm. Aya gitme, oralarda yürüme varsa eğer evrende bizden başka canlı tanışmak isterim gökyüzüne bakınca içindeki sonsuzlukta kaybolurum. Sonra biz insanların evren içinde ne kadar küçük ve aciz kaldığını düşünürüm. Bu kadar kibir ve ego çok fazla gelir. Sonra Allah ’in ne kadar büyük olduğunu düşünürüm bu kadar büyük bir evreni her şeyi 6 günde yarattığını bilmek müthiş bişey .İnsan evren ve doğa karşısında bu kadar acizken aslında aklı ve zekasıyla doğaya ve evrene nasılda hakim hale geldiğini de düşündükçe tekrardan insana saygı duymaya başlarım. Gece her zaman beni düşüncelere sevk eder. İnancımı artırır. Geceye minnettarım.