GEÇECEK ZEZE

Aklımla alay ediyor. Varım diyor, o an ses veriyor sonrası meçhul. Kırıntılarla doyulmaz ki. Yaşamak denilen bu sahnede bazen tuz buz olur insan. Neyi kaptırdın da neyin çığlığı bu. Ah çocukluk, ah zamanında sarılmamış yaralar, ah yalnızlığım, ah içimde kopan fırtınalar ne yapacağız bir başına. Sevilmek yönünden eksik kalmak ve bir türlü toparlanamamak. Bana neden bunu yapıyor ve aslında bana hiç bir şey yapmıyor. Zihnim bu melankoliden mi besleniyor. Canım yanıyor, canım çok yanıyor. Uyumak tek şifam ya da tek kaçış yolum. Şöyle kendimle kalınca nasıl da çarpıyor gerçekler yüzüme. Siz siz olun hissetmediğiniz hiç bir şeyi kelimelere dökmeyin. Bazıları saf ve masum, inanmak istiyor. Ama bir şekilde buluruz yolunu, hayat bunu öğretmedi mi bize. BULURUZ İŞTE.......