Gece,
sözlerimizi ağırlayan karanlık gibi.
Yalnızca yıldızlar bilir,
en derin sırlarımızı.
Bir zamanlar konuştuğumuz her şey,
şimdi sessizliğe karıştı.
Fakat bir his var içimde,
geceyi dinlerken,
sözlerin hiç kaybolmadığını.
Bir zamanlar hayal ettiğimiz o sabah,
şimdi rüyalarımızın arkasında
derin bir çığlık gibi yankılanıyor.
Ve belki de en çok,
geceyi bekleyen bir gölge gibiyiz.
Hiç görünmeden,
sadece var olduğumuzu hissederek.