Geçmişim,
bir yolculuk gibi geride kaldı,
her adım,
bir başka pişmanlık,
bir başka kırık kalp.
Ama şimdi,
o yolda geriye bakınca,
gördüğüm sadece
kırık taşlar ve silik izler.
Bazen düşünüyorum,
bu izleri sileceğim diye
çok çaba sarf ettim,
ama her silgi,
beni biraz daha kaybetti.
Çünkü hatalar,
gerçekten kaybolmaz,
onlar biziz,
görünmeyen izler gibi,
içimizde hep kalır.
Ama belki de,
geçmişi kabullenmek,
bir adım daha ileri gitmektir.
Her hatanın,
bize öğrettikleri vardır,
ve her kırık,
bir yeniliğe açılan kapıdır.
Geçmiş,
bize yük değil,
bir öğretmendir.
Ve belki de,
o yolda kaybolan her şey,
bizi yeniden bulmamız için
bir fırsattır.
Şimdi,
geçmişin önünde duruyorum,
ama ona korkuyla bakmıyorum,
çünkü o,
bana kim olduğumu gösterdi,
ve kim olacağımı.
Artık,
geçmişin arkasında değil,
onun üzerinden
yeni bir adım atıyorum.