Geçmişin Sessizliği

Bir zamanlar,
gözlerimde bir ışık vardı.
Her şey daha parlaktı,
daha yakın,
daha anlamlı.

Geçmişin içinde,
her adım bir hatıra gibi
yavaşça geriye doğru savruluyor.
Bir zamanlar,
her kelime bir sözü taşıyordu,
her gülüş bir anlam taşıyordu.
Ama şimdi,
sözler kayboldu,
gülüşler yitip gitti.

Bir yerlerde,
geriye sadece suskunluk kaldı.
Bazen düşünüyorum,
geçmişin beni bıraktığı yeri,
bugün neden bulamıyorum.
Zaman,
geçmişi bu kadar silmişken,
hatırlamak ne kadar zor olmalı?

Ve ben,
geçmişin sessizliğinde
kaybolmuş bir zaman yolcusuyum.
Arıyorum,
ama bulamıyorum.
Çünkü eski ben,
şimdi çok uzaklarda.

Ve belki de,
her kayıp,
bizi biraz daha şekillendiriyor.
Ama yine de,
o kaybolan zaman,
hep içinde bir eksiklik bırakıyor.