Okuduğum her kitapta altını çizdiğim ilk kelime oluyor ''susmak'' ve dinlediğim her şarkıda en çok onu duyuyorum. Aynaya bakarken 'yalnızlığı' görüyorum yüzümde. Kalabalıklara karıştığım zaman 'özlediğimi' hissediyorum. Unutmak diye bağırıyor adamın biri, başımı kaldırıyorum hemen, kadının teki gülümsüyor; gözlerini yalancı çıkarma pahasına. Yağmur yok diyorum, makyajı akmıyor, ağlıyor olmalı. Her'şey birbirine karışıyor senin anlayacağın. Hep susuyorum, hala yalnızım ve yine özlüyorum seni. Gel artık!