GELECEKSİN BİLİYORUM..

Gel artık annem. Görmüyor musun,seni nasıl aşkla,şevkle beklediğimizi? Amacın ne? Çocukça şımarıklıklar yapmak mı? Yoksa daha gelmeden mi bizimle oyun oynuyorsun. Ama geleceksin biliyorum. Annenin ve babanın kalbini kıramazsın sen eminim. Seninle oyunlar oynamak,sinirlenmek,endişelenmek için ben de baban da bekliyoruz seni. Bak tam bir yıl oldu. Doktorlar gelemeyeceğini,ciddi tedavilere ihtiyacımız olduğunu söylüyorlar. Ama biz hevesimizi kaybetmedik. Ilk günkü hevesle bekliyoruz seni. Söz veriyorum. Kızmayacağız sana. Yeter ki gel ve ışığını ver dünyamıza. Geceleri uykumuzu o güzel sesinle böl. O minicik ellerinle dokun,tanımaya çalış,önce anne babanı,sonra evreni. Sonra. Yavaş yavaş,usul usul anlatmaya çalış kendini. Babanla kavgalarımızı yumuşak gülüşünle böl. Herşeyi sor,herşeyi merak et. Hatta bazen canımızdan bezdir. Yeter ki gel. Biz,her gün yeni umutlar yesertiyoruz sıcak yuvamızda. Ve sen,gelmeye karar verdiğin gün,aynı şevkle burada bekliyor olacağız seni. Baban ve ben. Yere göğe sığmaz heyecanımız ve tutkumuzla saracağız seni. Gel de aydınlat artık dünyamızı. Çünkü biz sensiz çok karanlığız. ( Eşimle evlendigimizde bir buçuk yıl çocuğumuz olmadı. Doktorlar ameliyat demişti. Yıllarca çocuk sahibi olamayan bunca insanın yanında bir buçuk yılın lafı bile olmaz biliyorum. Ama çocuk delisi bir çift için bu bir ömür demek. Bu yazıyı çocuğumuzun olmadığı dönemde yazmıştım. Rabbim sonunda bize bir melek verdi. Ve bakıyorum da yazdıklarımın neredeyse hemen hemen hepsini yaşıyorum. "Gece uykumuzu böl demeseymisim iyiymiş "☺️. Söylediğimiz her sözü özenle secmemiz gerekiyormuş. Şaka bir yana Rabbim'e bizi çok uzun süre bekletmedigi için ne kadar şükretsem az. Dilerim evlat hasretiyle yanıp tutuşan herkes en kısa zamanda dileğine kavuşur)