Bazı isimler,
artık dudaklarımızdan dökülmüyor.
Bazı yüzler,
zamanın tozunda siliniyor.
Ama yine de,
bazı anılar var ki
silinmiyor hiçbir rüzgârla.
Seslerini unuttuk belki,
ama sessizlikleri hâlâ bizimle.
Yüzlerini hatırlamak zor,
ama bıraktıkları his
içimizde kımıldamaya devam ediyor.
Gittiler,
ama hiç eksilmediler aslında.
Bazen rüzgârda bir fısıltı,
bazen geceye düşen bir koku,
bazen eski bir şarkının içinde
yeniden doğuyorlar.
Ve biz,
onları hatırladıkça,
bir yanımız hep onlarla kalıyor.
Giden herkes,
aslında içimizde bir yerlerde yaşıyor.
Ve belki de,
insan en çok kaybettikleriyle tamamlanıyor.