GİDİŞİN KOYMAZ ALIŞTIM ARTIK!

Ben sana mecburum. Bilemezsin ki geceleri haram olan uykuyu, gözde kalıpta dökülmeyen acılı yaşları. Şimdi daha iyi anlıyorum Taksim'deki ayyaşları meğerse ne çok giden varmış. Kim peki bu gidenler? nereye giderler? neden giderler? hep kalanlar mıdır ayyaşlar? yada ayyaşlar mıdır kalanlar? aşkta çok mu ayyaştık yoksa sevgide mi biraz abartık. Oysaki vücut olmuştu sevgimiz aşka, nefes olmuştuk huzura... Zamansız oldu ayrıldığımız. Kolay oldu gidişin, kolay oldu bitişim. Ama alıştım artık sensizliğe sensiz de olsam iki dudak arası gülmeye. Kısacası giden, gidişin koymaz alıştım artık...